Rodzaje igieł chirurgicznych – opis i zastosowania

Mają okrągły przekrój trzonu i ostre, okrągłe zakończenie, które przebija tkankę, ale jej nie tnie. Są używane do penetracji tkanek, które nie stawiają dużego oporu lub w miejscach, gdzie pożądany jest jak najmniejszy otwór jak np. w zbliżeniach tkanek wewnątrz organizmu. W połowie długości igły znajduje się spłaszczenie dla imadła, które zapewnia wyjątkową stabilność trzymanej igły i umożliwia precyzyjne zakładanie szwu chirurgicznego.

Ograniczenie uszkodzeń tkanki determinuje szerokie zastosowanie igieł okrągłych w zabiegach związanych z zespoleniem wewnętrznym, np. jamy brzusznej, przydatne w przypadku tkanek gęstych, laparoskopii, w ginekologii, czy też szyciu przepukliny, dróg żółciowych, powięzi, przewodu pokarmowego, mięśni kości, nerwów, otrzewnej, opłucnej, tłuszczu podskórnego, dróg moczowo-płciowe, naczyń krwionośnych, zastawki). Igły okrągłe dostępne są w pełnym zakresie rozmiarów:

• igły o mniejszej średnicy preferowane są do szycia tkanek bardziej miękkich, np. w zabiegach naczyniowych lub przewodu pokarmowego,
• igły o większej średnicy znajdują zastosowanie przy szyciu bardziej twardych tkanek, takich jak mięśnie.

Extrablack® – specjalne czarne igły do chirurgii sercowo-naczyniowej, zaprojektowane w celu zapewnienia lepszej widoczności w tkance i w przypadku obecności krwi w polu operacyjnym.

Zastosowanie:

• przybliżanie miękkich tkanek,
• chirurgia otrzewnej,
• chirurgia urologiczna,
• chirurgia przewodu pokarmowego,
• chirurgia ginekologiczna,
• chirurgia sercowo -naczyniowa.

Jest ona przeznaczona do szycia chirurgicznego bardzo kruchych tkanek, między innymi wątroby. Posiada okrągły profil i tępy czubek, który powoduje tzw. tępe rozwarstwienie tkanki. Zapewnia minimalizację urazów powstających przy wkłuwaniu igły, dzięki czemu zapobiega ryzyku zakażenia. Jest to idealne zakończenie do szycia narządów miąższowych, np. kruchej tkanki jelita, nerek, wątroby czy też śledziony. Stosowane również w wielu procedurach położniczych i ginekologicznych.

Zastosowanie:

• szycie delikatnych tkanek m. in. wątroby, nerek, śledziony,
• pomostowanie aortalno-wieńcowe (CABG).

Igły okrągłe występują również w wersji z krawędzią tnącą. Końcówkę tej igły stanowi trójkątna część tnąca, która następnie rozszerza się w stożek, aby na końcu łagodnie przejść w okrągły profil trzonu. Taka konstrukcja zapewnia lepszą penetrację tkanki przy zachowaniu minimalnych uszkodzeń. Igły przyostrzone służą głównie do penetracji twardych, zwapniałych tkanek w chirurgii sercowo-naczyniowej, a także szycia oskrzeli, powięzi, więzadeł, jamy nosowej, jamy ustnej, jajników, chrząstek, okostnej, gardła, mostka, ścięgien, tchawicy, macicy i zastawki.

Zastosowanie:

• chirurgia sercowo-naczyniowa,
• szycie twardych i zwapniałych naczyń,
• szycie mięśni, ścięgna i więzadło.

Mają trójkątne ostrze z trzema krawędziami tnącymi, w tym jednym skierowanym do środka igły. Trójkątny czubek przechodzi gładko w okrągły lub płaski trzon zarówno w przypadku igieł prostych, jak i zakrzywionych. Wadą budowy tej igły jest fakt, że w czasie przechodzenia przez tkankę może się z niej „wyciąć”, ze względu na krawędź tnącą skierowaną ku górze. Igła konwencjonalnie tnąca jest używana do szycia skóry (zwłaszcza w chirurgii plastycznej) oraz mostka. Mimo wielu ulepszeń tego typu igły w zakresie smukłości, wytrzymałości i właściwości tnących ryzyko wycięcia z tkanki pozostało. Aby przezwyciężyć tę wadę, opracowano igłę odwrotnie tnącą.

Zastosowanie:

• chirurgia plastyczna.

Bardzo podobna konstrukcją do igły konwencjonalnie tnącej. Również posiada trójkątne ostrze i trzy krawędzie tnące, przy czym jedna z nich jest skierowana na zewnątrz igły. Dzięki temu rozwiązaniu igła posiada większą siłę tnącą i ogranicza ryzyko wycięcia z tkanki, ponieważ w trakcie penetracji krawędź igły skierowana jest na zewnątrz i tnie otwór w głąb tkanki.

Igła odwrotnie tnąca posiada większą wytrzymałość niż wersja konwencjonalna. Zaprojektowana jest dla tkanek twardszych, opornych na penetrację, w przypadku których konwencjonalne zakończenia igły nie gwarantowałoby osiągnięcia atraumatycznych warunków pasażu. Profil igły wspomaga szybką regenerację tkanek i gwarantuje bardzo małe blizny pozabiegowe. Zapewnia jej to zastosowanie w szczególności w okulistyce oraz chirurgii kosmetycznej, ale także do szycia powięzi, więzadła, jamy nosowej, błony śluzowej jamy ustnej, gardła, skóry, czy też pochewki ścięgna.

Zastosowanie:

• szycie skóry,
• szycie mięśni, więzadła i ścięgna.

Igły szpatułkowe mają spłaszczony trzon o trapezoidalnym przekroju. Budowa ta zwiększa odporność igły na zginanie i poprawia jej stabilność umocowania w imadle, umożliwiając pewne i precyzyjne założenie szwów chirurgicznych. Poziome krawędzie tnące po obu stronach służą w szczególności do tzw. cięcia bocznego. W ten sposób znacznie obniżają ryzyko przekłucia się do otaczających tkanek, jak ma to miejsce w przypadku pozostałych igieł tnących.

Dokładna konstrukcja igły szpatułkowej różni się w zależności od wariantu i może zakładać występowanie łącznie nawet 4 krawędzi tnących. Szpatułki dedykowane są do chirurgii okulistycznej. Ich płaski przekrój umożliwia separowanie cienkich warstw rogówki i twardówki, zapewniając bezpieczny pasaż szwu między tkankami.

Zastosowanie:

• chirurgia okulistyczna.