Gaziki dla noworodka

Jakie gaziki dla noworodka?

Niemalże na każdej liście z wyprawką dla noworodka można znaleźć gaziki. Są one polecane do pielęgnacji kikuta pępowinowego, a także twarzy i okolic pieluszkowych. Wielu przyszłych rodziców nie wie jednak, jakie gaziki dla noworodka kupić, a trzeba przyznać, że wybór jest spory. Mogą być to kompresy jałowe lub niejałowe. Ponadto są one dostępne w różnych rozmiarach i składają się z różnej liczby warstw. Najczęściej mają ich cztery, osiem lub dwanaście, chociaż mogą być też grubsze. Ponadto, dostępne są kompresy o różnej nitkowości (m.in. 17- i 20-nitkowe).

Ponieważ można używać ich zarówno do higieny mniejszych obszarów ciała, takich jak okolice kikuta pępowinowego, jak i przy zmianie pieluszki, gaziki dla noworodka warto kupić w dwóch rozmiarach. Najbardziej przydatne będą takie o wymiarach 5×5 cm. Należy używać ich przy pielęgnacji pępka, a także do przemywania oczu. Oprócz nich warto zainwestować także w gaziki w rozmiarze 10×10 cm albo 10×20 cm. Te sprawdzą się do mycia okolic narządów płciowych, a także między pośladkami. We wszystkich tych rozmiarach są dostępne 4-warstwowe kompresy z włókniny Medicomp®.

Gaziki jałowe czy niejałowe dla noworodka

Przyszli rodzice często mają dylemat czy kupić gaziki jałowe czy niejałowe. Dla noworodka najlepszym wyborem będą te pierwsze. Gaziki jałowe są bowiem w pełni sterylne, co oznacza, że w drodze sterylizacji zostały pozbawione wszelkich drobnoustrojów. Są one pakowane pojedynczo lub po 3-5 sztuk w specjalne, sterylne opakowania.

Stosowanie takich kompresów w opiece nad noworodkiem pozwala w największym stopniu zapobiec zakażeniu mikrobiologicznemu. W wielu przypadkach można je jednak zastąpić tańszymi, gazikami niejałowymi. Ważne jest natomiast, by w opiece nad noworodkiem zawsze zachowywać najwyższe standardy higieny i przed przystąpieniem do przemywania okolic oczu czy przecierania kikuta pępowinowego, dokładnie umyć ręce.

Gaziki jałowe dla noworodka

W jakich przypadkach nie warto rezygnować z zakupu jałowych kompresów, mimo że są one droższe? Przede wszystkim do przemywania i przecierania tych miejsc, które są szczególnie narażone na infekcje. Z tego względu gaziki jałowe dla noworodka są niezbędne przy pielęgnacji kikuta pępowinowego, który w pierwszych dniach życia dziecka jest obszarem najbardziej podatnym na zakażenia.

W celu zapobiegania pojawienia się zapalenia okołopępkowego oraz innych powikłań procesu gojenia kikuta pępowinowego, należy utrzymywać go w czystości i suchości. Zarówno do oczyszczania pępka, jak i jego osuszania, najlepiej używać niewielkich, jałowych gazików. Najnowsze wytyczne wskazują, aby nie stosować przy tym środków odkażających. Jeśli nie ma objawów zakażenia, pielęgnacja powinna ograniczyć się jedynie do delikatnego przemywania kikuta gazikiem nasączonym wodą z mydłem, a następnie najdokładniejszego osuszenia go kolejnym gazikiem. Te w rozmiarze 5×5 cm, sprawdzają się do tego doskonale.

Gaziki niejałowe dla noworodka

Gaziki niejałowe dla noworodka również mogą być bardzo przydatne. Przede wszystkim będą one świetnie zastępować nawilżane chusteczki podczas zmiany pieluszek. Można namoczyć je delikatnie w ciepłej wodzie, a następnie przemyć nimi okolice cewki moczowej oraz pośladków. Po gaziki niejałowe można sięgnąć także podczas mycia buźki oraz zewnętrznej części uszu. Trzeba jednak pamiętać o tym, że nie są one sterylne, dlatego też należy używać ich tylko i wyłącznie do pielęgnacji tych okolic, gdzie skóra noworodka w żaden sposób nie jest uszkodzona. Jeśli w danym miejscu znajdują się jakieś zadrapania, o wiele lepiej sięgnąć po gaziki jałowe.

Gaziki do przemywania oczu noworodka

Niezbędnym elementem wyprawki są gaziki do przemywania oczu noworodka. Czy te muszą być jałowe? Zdania na ten temat są podzielone. Zdecydowanie bezpieczniej jest jednak używać do tego gazików jałowych, zwłaszcza jeśli oczy niemowlęcia są ropiejące. To pozwoli zapobiec rozwojowi ewentualnej infekcji.

Co istotne, do przecierania każdego oka, należy stosować osobnego gazika. W przeciwnym razie mogłoby dojść do przeniesienia bakterii z jednego worka spojówkowego do drugiego. Za każdym razem trzeba przy tym kierować się od zewnętrznego kącika oka, do wewnętrznego, ruchem ku nosowi.