Rany martwicze

Co to martwica?

Co to martwica? Jest to miejscowe obumarcie tkanek, które z reguły następuje na skutek niedotlenienia i niedożywienia komórek. Bardzo często ma związek z długotrwałym uciskiem tkanek bądź ich zmiażdżeniem. Martwica pojawia się także u pacjentów po oparzeniach termicznych i odmrożeniach. Przede wszystkim w przypadku oparzeń III stopnia i odmrożeń IV stopnia.

Ponieważ ma związek z denaturacją białek i obumarciem tkanek, inaczej nazywa się ją nekrozą. Jej obecność zwiększa ryzyko infekcji, a także zakażenia i stanu zapalnego. W szczególnych przypadkach może prowadzić do mumifikacji części ciała. Może towarzyszyć jej gorączka lub stan podgorączkowy.

Rany martwicze najczęściej mają kolor brunatny. Niekiedy przybierają jednak kolor czarny. Nieleczone mogą stawać się wilgotne i zmieniać kolor na żółty. Tworzy się na nich owrzodzenie, z którego wydziela się nieprzyjemny zapach. Z czasem wilgotna tkanka martwicza zaczyna oddzielać się od zdrowej tkanki, a kolor rany zmienia się na czerwony.

Ze względu na sposób postępowania, a także przyczynę powstania wyróżnia się martwicę:

• skrzepową,
• włókniowatą,
• enzymatyczną,
• sercowatą,
• zgorzel.

Martwica skóry po szyciu

Nekroza najczęściej pojawia się na skutek poparzeń. Możliwa jest jednak także martwica skóry po szyciu, będąca wynikiem uszkodzenia naczyń krwionośnych lub długotrwałego ucisku. Jest to rzadkie zjawisko, natomiast istnieje kilka czynników, które zwiększają ryzyko. Przede wszystkim są to:

• palenie wyrobów tytoniowych;
• nadużywanie alkoholu;
• cukrzyca;
• miażdżyca;
• inne choroby naczyń krwionośnych.

Martwica rany po operacji

Martwica rany po operacji to poważne powikłanie, z którym jak najszybciej należy zacząć się zmagać. Jeżeli ta zaczyna zmieniać kolor, pojawia się wysięk, świąd czy też podwyższona temperatura, koniecznie należy skonsultować się ze specjalistą. Zwlekanie z leczeniem może prowadzić bowiem do szeregu dalszych powikłań, a w szczególności do poważnej infekcji oraz stanu zapalnego.

Leczenie martwicy opiera się przede wszystkim na jej usunięciu. Może polegać na mechanicznym usunięciu obumarłych tkanek skalpelem lub za pomocą ultradźwięków. Możliwe jest także autolityczne usunięcie martwicy, skupiające się na stymulowaniu do jej rozkładu własnych enzymów.

Opatrunek na martwicę

Pojawienie się martwicy na ranie wymaga zastosowania w jej leczeniu specjalistycznych opatrunków. Pomagają one w utrzymaniu optymalnego środowiska gojenia.

Do zaopatrywania ran po usunięciu martwicy stosuje się przede wszystkim opatrunki z jonami srebra, opatrunki i żele hydrokoloidowe, a także opatrunki alginianowy i hydrożelowe.

Opatrunek na martwicę z jonami srebra wspomoże terapię trudno gojących się ran poprzez utrzymanie optymalnie wilgotnego środowiska oraz działanie antybakteryjne. Opatrunek hydrokoloidowy również będzie sprzyjać utrzymaniu wilgotnego środowiska gojenia rany, a także pozwoli zamknąć w strukturze żelu pojawiającą się wydzielinę. Jest to rodzaj opatrunku okluzyjnego. Podobnie będzie działał opatrunek alginianowy.