Jak dopasować imadło chirurgiczne do rozmiaru szwu? Rodzaje

Budowa igłotrzymacza

Igłotrzymacz chirurgiczny to narzędzie, w którym głównym elementem jest część zaciskowa, czyli tak zwane szczęki. Służą one do zaciskania igły i łatwiejszego prowadzenia nici. Szczęki od wewnętrznej strony mogą posiadać wkładki z poprzecznymi żłobieniami lub nacięciami krzyżowymi. Taka budowa pozwala na ograniczenie ryzyka wyślizgnięcia się igły.

Szczęki w igłotrzymaczu są połączone ze sobą za pomocą zawiasu. Z drugiej strony znajduje się uchwyt. Ten może mieć postać ramion z uszkami lub bez – w takim przypadku mają one specjalny kształt, a także żłobienia żeby łatwiej było je trzymać w dłoni. Na wysokości uchwytu igłotrzymacz chirurgiczny z reguły posiada także zapadkę, która pełni rolę blokady przed mimowolnym uwolnieniem się igły.

Igłotrzymacz – budowa:

• szczęki robocze,
• zawias,
• zapadka,
• uchwyt.

Dopasowanie igłotrzymacza do rozmiaru szwu

Igłotrzymacze chirurgiczne występują w różnych rozmiarach. To po jakie narzędzie powinien sięgnąć chirurg w trakcie danego zabiegu, zależy od tego, jakich będzie używał nici. Do najcieńszych szwów, czyli tych w rozmiarach 9/0, 10/0 i 11/0, należy wybrać igłotrzymacz, którego wkładki są całkiem gładkie.

W przypadku zastosowania grubszych nici, dobrym wyborem będzie imadło z wkładką z podziałką. Do szwów w rozmiarach od 6/0 do 10/0, najlepsze będzie takie o podziałce 0,2 mm, natomiast do tych w rozmiarach od 6/0 do 4/0, takie o podziałce 0,4 mm. Do grubszych szwów, świetnie będzie sprawdzał się igłotrzymacz z wkładką o podziałce 0,5 mm.

Odpowiednie dopasowanie igłotrzymacza do rozmiaru nici jest niezwykle istotne pod kątem komfortu, a także bezpieczeństwa użytkowania. Igła, na której zamocowany jest szew, będąc w imadle nie może się bowiem przesuwać ani w żaden sposób ślizgać.

Narzędzie można dopasowywać do rozmiaru szwu również pod kątem długości. Najczęściej robi się tak w przypadku zabiegów z zakresu mikrochirurgii.

Rodzaje igłotrzymaczy

Igłotrzymacz jest narzędziem niezbędnym do prawidłowego poprowadzenia szwu. W zależności od konstrukcji, a w szczególności typu zatrzasku, wyróżnia się imadła Mathieu i Hegar, a także miękkie i twarde.

Igłotrzymacz – rodzaje wyróżniane ze względu na konstrukcję:

• typu Mathieu,
• typu Hegar.

Imadło chirurgiczne – rodzaje wyróżniane ze względu na typ zatrzasku:

• miękkie,
• twarde.

Jak wyglądają poszczególne rodzaje imadeł? Igłotrzymacz typu Mathieu to narzędzie, które łudząco przypomina cążki. Wszystko to za sprawą tego, że na wysokości uchwytu nie posiada uszek. Trzyma się go wewnątrz dłoni, stabilizując w części odsiebnej palcem wskazującym. U podstawy ma on szybką blokadę. W ten sposób do zatrzaśnięcia igły w jego szczękach dochodzi błyskawicznie.

Igłotrzymacz typu Hegar ma natomiast kształt przypominający nożyczki. W jego uchwycie znajdują się uszka, które operujący trzyma kciukiem i palcem serdecznym. Palec wskazujący stabilizuje w tym czasie ramię odsiebne, natomiast palec środkowy leży u podstawy uszka przy palcu serdecznym. Zatrzaskuje się go za pomocą zapadki, która jest skonstruowana tak, aby nie dochodziło do samoistnego zwolnienia blokady. Żeby otworzyć igłotrzymacz, operujący musi odepchnąć jedno uszko kciukiem (jeśli jest praworęczny – ku dołowi, natomiast jeśli jest leworęczny – ku górze).

Imadła miękkie dzieli się dodatkowo na imadła bezzatrzaskowe i takie o słabym zatrzasku (mają one wąskie ramiona). Należą do nich m.in. igłotrzymacze mikrochirurgiczne. Imadła twarde to te, które mają silny zatrzask.