Czym się kierować w wyborze szwów do chirurgii naczyniowej?

Odtwarzanie naczyń a rodzaj urazu

Najprostsze w zaopatrywaniu i odtwarzaniu naczyniowym są oczywiście niewielkie rany. Bardzo często do ich powstania prowadzi siła tnąca. Zbliżenia tkanek można dokonać w takim przypadku poprzez tzw. szew ciągły. Aby zagwarantować sobie i pacjentowi jak najlepszy efekt zabiegu, powinno stosować się nici monofilamentowe, niewchłanialne o rozmiarze pomiędzy 6-0 a 3-0. W zależności od rozmiaru uszkodzenia rekomenduje się też różną wielkość igły chirurgicznej. Gdy natomiast uraz dotyczy tkanek żył powierzchniowych lub naczyń śródmięśniowych, to w takim wypadku konieczne może być zastosowanie podwiązania lub podkłucia.

Jeśli zaś chodzi o warunki, jakie należy stworzyć zakładając szew, to nie obejdzie się bez odpowiedniego antybiotyku i nici chirurgicznych o właściwościach przeciwzapalnych (bioobojętnych). Zaopatrywanie rany nie może nigdy być przeprowadzone „pod napięciem”, dlatego dobór właściwego szwu chirurgicznego, m. in. o odpowiedniej elastyczności powinien być kwestią priorytetową dla wykonującego operację lekarza.

Wskazówki doboru nici chirurgicznych do szycia naczyń krwionośnych

Odpowiednia specyfikacja materiałów szewnych jest newralgicznie ważna niezależnie od rodzaju zabiegu. W chirurgii naczyniowej warto natomiast zdawać sobie sprawę z kilku podstawowych zależności:

Nici chirurgiczne naczyniowe – monofilament czy multifilament?

Szycie naczyń powinno wykonywać się przy pomocy:

• monofilamentowych nici polipropylenowych – Corolene®, Prolene™,
• monofilamentowych szwów PVDF – Premio®,
• multifilamentów niewchłanialnych z poliestru (Cardioflon® Evolution, Cardioxyl®, Polytresse®, Ethibond™ Excel, Mersilene™.

Istnieją zasadnicze różnice pomiędzy szwami jedno- i wielowłókowymi. Wybór monofilamentowych nici chirurgicznych gwarantuje chirurgowi łagodną reakcję tkankową, a także całkowite wyeliminowanie możliwości rozwijania się bakterii wokół szwu. Powinno się także zwracać uwagą na uszkodzenia nici, gdyż w przypadku materiału plecionego (multifilamentu) oznaczają one osłabienie szwu (i tym samym osłabienie siły podtrzymania tkanek). W przypadku monofilamentu mogą one stać się przyczyną jej całkowitego zerwania.

Rekomendowany szew chirurgiczny

Szew w chirurgii naczyniowej może być:

• ciągły – najpopularniejszy sposób zaopatrywania naczyń krwionośnych
• przerywany – pojedynczy, stosowany przy niewielkich naczyniach i w przypadku, gdy pacjentem jest dziecko,

Szycie aorty powinno odbywać się przy pomocy nici chirurgicznych 3-0, natomiast w przypadku mniejszych tętnic i żył rozmiar szwu może nierzadko dochodzić do 8-0.

Dobór igły chirurgicznej

Dobór optymalnej igły chirurgicznej wymaga znajomości konstrukcji i cech igły chirurgicznej, m. in. rodzajów trzonu, czubka igły i ich zastosowań.

Podczas zabiegów chirurgii naczyniowej powszechnie używa się wygiętych igieł atraumatycznych okrągłych, które gwarantują minimalne uszkodzenia tkanek. W przypadku opornych, zwapniałych naczyń krwionośnych doskonale sprawdza się igła okrągło-tnąca, która łączy w sobie wysoką siłę penetracji i minimalną traumatyzację. W chirurgii naczyniowej znajdują szerokie zastosowanie szwy z podwójną igłą.

Przykładowe zaopatrywanie naczyń – resekcja tkanki płucnej

Praca na tkance płucnej podczas jej resekcji wiąże się między innymi z koniecznością zaopatrywania tętnicy i żył płucnych. Aby zabieg ten zakończył się sukcesem, stosuje się obecnie trzy główne metody:

Pulmonektomia

• wiąże się ona z założeniem podwiązki w celu zatrzymania krwawienia, do czego rekomenduje się niewchłanialne nici chirurgiczne w rozmiarze „0”
  • jedwabne – Silk, Mersilk®
  • poliestrowe – Cardioflon® Evolution, Cardioxyl®, Polytresse®, Ethibond™ Excel, Mersilene™),
• szew powinien gwarantować tu łatwe wiązanie bez tworzenia napięcia na tkankach, dlatego materiał sprężysty i rozciągliwy nie powinien być stosowane przy tego typu operacji,
• nici chirurgiczne o większej średnicy niż „0” są mniej poręczne podczas wiązania i szybko ulegają zsunięciu, natomiast cieńszy materiał (np. 2-0) może spowodować przecinanie tętnic podczas szycia,
• sytuacja, gdy uszkodzeniu uległa tętnica płucna, wymaga zastosowania w tym przypadku gładkiego monofilamentu (zamiast podwiązki stosuje się tu podkłucie nicią 4-0 lub 5-0),
• stosowany podczas zabiegu szew powinien być atraumatyczny.

Wycięcie płata płucnego

• praca na płatowych naczyniach (żylnych i tętniczych) wykonywana jest przy pomocy tzw. podwiązek lub podkłucia,
• podwiązki i podkłucia podczas zabiegu wycięcia płata płucnego buduje się na podstawie nici chirurgicznej o rozmiarze 2-0 lub 3-0,
• podczas tego typu operacji rekomenduje się wybór szwów niewchłanialnych.

Segmentektomia

• zalecany sposób zaopatrywania to w tym przypadku podwiązka,
• rekomendowaną nicią chirurgiczną jest tutaj szew niewchłanialny o średnicy 3-0.