Chirurgia naczyniowa związana jest ściśle z zaopatrywaniem ran oraz opanowaniem upływu krwi. Nie bez znaczenia jest w tym przypadku także odpowiednie postępowanie podczas szycia, gdyż zaniedbanie w tym zakresie może prowadzić do upośledzenia ukrwienia. Zwłaszcza w przypadku rozległych uszkodzeń tkanek może pojawić się wówczas krwiak, czego skutkiem będą zapewne jeszcze większe zniszczenia w otoczeniu jego występowania. Co więc powinien zrobić chirurg, aby nie dopuścić do takiej sytuacji? Podstawą jest odtworzenie naczyń krwionośnych. Nie jest to jednak proste z uwagi na możliwość ich postrzępienia, obkurczenia czy zamknięcia skrzepliną. Jakie są zatem wskazówki doboru nici chirurgicznych naczyniowych? Czym powinny się bezwzględnie charakteryzować? O tym poniżej.
Spis treści:
Sprawdź produkty
Odtwarzanie naczyń a rodzaj urazu
Najprostsze w zaopatrywaniu i odtwarzaniu naczyniowym są oczywiście niewielkie rany. Bardzo często do ich powstania prowadzi siła tnąca. Zbliżenia tkanek można dokonać w takim przypadku poprzez tzw. szew ciągły. Aby zagwarantować sobie i pacjentowi jak najlepszy efekt zabiegu, powinno stosować się nici monofilamentowe, niewchłanialne o rozmiarze pomiędzy 6-0 a 3-0. W zależności od rozmiaru uszkodzenia rekomenduje się też różną wielkość igły chirurgicznej. Gdy natomiast uraz dotyczy tkanek żył powierzchniowych lub naczyń śródmięśniowych, to w takim wypadku konieczne może być zastosowanie podwiązania lub podkłucia.
Jeśli zaś chodzi o warunki, jakie należy stworzyć zakładając szew, to nie obejdzie się bez odpowiedniego antybiotyku i nici chirurgicznych o właściwościach przeciwzapalnych (bioobojętnych). Zaopatrywanie rany nie może nigdy być przeprowadzone „pod napięciem”, dlatego dobór szwu o odpowiedniej elastyczności powinien być kwestią priorytetową dla wykonującego operację lekarza.
Wskazówki doboru nici do szycia naczyń krwionośnych
Odpowiednia specyfikacja materiałów szewnych jest newralgicznie ważna niezależnie od rodzaju zabiegu. W chirurgii naczyniowej warto natomiast zdawać sobie sprawę z kilku podstawowych zależności:
Nici chirurgiczne naczyniowe – monofilament czy multifilament?
Szycie naczyń powinno wykonywać się przy pomocy:
- monofilamentowych nici polipropylenowych – Corolene®, Prolene™,
- monofilamentowych szwów PVDF – Premio®,
- multifilamentów niewchłanialnych z poliestru (Cardioflon® Evolution, Cardioxyl®, Polytresse®, Ethibond™ Excel, Mersilene™.
Wybór monofilamentowych nici chirurgicznych gwarantuje chirurgowi łagodną reakcję tkankową, a także całkowite wyeliminowanie możliwości rozwijania się bakterii wokół szwu. Powinno się także zwracać uwagą na uszkodzenia nici, gdyż w przypadku materiału plecionego oznaczają one osłabienie szwu (i tym samym osłabienie siły podtrzymania tkanek). W przypadku monofilamentu mogą one stać się przyczyną jej całkowitego zerwania.
Więcej o cechach nici jedno- i wielowłóknowych przeczytasz w innym artykule.
Rekomendowany szew chirurgiczny
Szew w chirurgii naczyniowej może być:
- ciągły – najpopularniejszy sposób zaopatrywania naczyń krwionośnych
- przerywany – pojedynczy, stosowany przy niewielkich naczyniach i w przypadku, gdy pacjentem jest dziecko,
Szycie aorty powinno odbywać się przy pomocy nici chirurgicznych 3-0, natomiast w przypadku mniejszych tętnic i żył rozmiar szwu może nierzadko dochodzić do 8-0.
Dobór igły chirurgicznej
Podczas zabiegów chirurgii naczyniowej powszechnie używa się wygiętych igieł atraumatycznych okrągłych, które gwarantują minimalne uszkodzenia tkanek. W przypadku opornych, zwapniałych naczyń krwionośnych doskonale sprawdza się igła okrągło-tnąca, która łączy w sobie wysoką siłę penetracji i minimalną traumatyzację. W chirurgii naczyniowej znajdują szerokie zastosowanie szwy z podwójną igłą.
Szerzej o igłach chirurgicznych przeczytasz w naszym poprzednim artykule.
Przykładowe zaopatrywanie naczyń – resekcja tkanki płucnej
Praca na tkance płucnej podczas jej resekcji wiąże się między innymi z koniecznością zaopatrywania tętnicy i żył płucnych. Aby zabieg ten zakończył się sukcesem, stosuje się obecnie trzy główne metody:
Pulmonektomia
- wiąże się ona z założeniem podwiązki, do czego rekomenduje się niewchłanialne nici chirurgiczne w rozmiarze „0”
- jedwabne – Silk, Mersilk®
- poliestrowe – Cardioflon® Evolution, Cardioxyl®, Polytresse®, Ethibond™ Excel, Mersilene™),
- szew powinien gwarantować tu łatwe wiązanie bez tworzenia napięcia na tkankach, dlatego materiał sprężysty i rozciągliwy nie powinien być stosowane przy tego typu operacji,
- nici chirurgiczne o większej średnicy niż „0” są mniej poręczne podczas wiązania i szybko ulegają zsunięciu, natomiast cieńszy materiał (np. 2-0) może spowodować przecinanie tętnic podczas szycia,
- sytuacja, gdy uszkodzeniu uległa tętnica płucna, wymaga zastosowania w tym przypadku gładkiego monofilamentu (zamiast podwiązki stosuje się tu podkłucie nicią 4-0 lub 5-0),
- stosowany podczas zabiegu szew powinien być atraumatyczny.
Wycięcie płata płucnego
– praca na płatowych naczyniach (żylnych i tętniczych) wykonywana jest przy pomocy tzw. podwiązek lub podkłucia,
– podwiązki i podkłucia podczas zabiegu wycięcia płata płucnego buduje się na podstawie nici chirurgicznej o rozmiarze 2-0 lub 3-0,
– podczas tego typu operacji rekomenduje się wybór szwów niewchłanialnych.
Segmentektomia
– zalecany sposób zaopatrywania to w tym przypadku podwiązka,
– rekomendowaną nicią chirurgiczną jest tutaj szew niewchłanialny o średnicy 3-0.
